Κολποσκόπηση, ένα χρήσιμο ‘εργαλείο’ στην καθημερινή γυναικολογική πρακτική

Κολποσκόπηση, ένα χρήσιμο ‘εργαλείο’ στην καθημερινή γυναικολογική πρακτική
Η κολποσκόπηση είναι μία εξέταση που αποτελεί ένα χρήσιμο διαγνωστικό μέσο για τη διάγνωση οποιασδήποτε βλάβης του τραχήλου, κόλπου και αιδοίου. Την κάνουμε μετά από παθολογικό Test Pap ή αν διαπιστώσουμε κάτι ύποπτο κατά την γυναικολογική εξέταση.
Πώς γίνεται η εξέταση;
Mετά από τη λήψη ενός ιατρικού ιστορικού, η γυναίκα τοποθετείται σε γυναικολογική θέση όπως κατά την εξέταση. Χρησιμοποιείται ένας κολποδιαστολέας προκειμένου να χωριστούν τα κολπικά τοιχώματα έτσι ώστε να μπορεί να φανεί εύκολα ο τράχηλος. Το κολποσκόπιο τοποθετείται στο άνοιγμα του κόλπου, έξω από αυτόν. Είναι ένα τηλεσκοπικό μικροσκόπιο, το οποίο μεγενθύνει την εικόνα έως και 40 φορές.
Με την βοήθεια του κολποσκοπίου είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τον τράχηλο με λεπτομέρεια. Χρησιμοποιούνται ειδικές ουσίες (οξικό οξύ, Lugol) και φωτισμός, για να διαχωριστούν οι παθολογικές περιοχές από τις οποίες προήλθαν τα παθολογικά κύτταρα στο Test Pap. Αν υπάρχει δυσπλασία (ανάλογα με το βαθμό)είναι πιθανόν να γίνει λήψη βιοψία από μία ή περισσότερες θέσεις. Συνήθως είναι αρκετή η λήψη 1 – 3 βιοψιών. Αφαιρείται ήπια ένα δείγμα ιστού (μικρότερο από το 1/10 του μεγέθους μιας γόμας μολυβιού). Το δείγμα του ιστού τοποθετείται σε ένα μπουκαλάκι με συντηρητικό και αποστέλλεται στο εργαστήριο για εξέταση.
Θα πονέσει η κολποσκόπηση;
Η κολποσκόπηση είναι μια παρατεταμένη γυναικολογική εξέταση, με την οποία ελέγχουμε τον τράχηλο, το αιδοίο και τον κόλπο για να διαπιστώσουμε αν υπάρχουν βλάβες που δεν φαίνονταν με γυμνό μάτι, κατά την απλή εξέταση. Η βιοψία που γίνεται μερικές φορές κατά την διάρκεια της κολποσκόπησης μπορεί να ενοχλήσει, αλλά αυτό διαρκεί μια στιγμή.
Όταν το μικροσκοπικό δείγμα ιστού αφαιρείται, μερικές γυναίκες δεν αισθάνονται τίποτα ενώ άλλες περιγράφουν ένα αίσθημα 'τσιμπήματος'. Μπορούμε να συστήσουμε την λήψη ενός παυσίπονου μια ώρα πριν τη διαδικασία. Η κολποσκόπηση διαρκεί 15 ως 25 λεπτά.
Τι συμβαίνει μετά την κολποσκόπηση;
Εξηγούμε στην ασθενή τι είδαμε στην κολποσκόπηση, αν έγινε λήψη βιοψίας και αν υπήρχαν βλάβες ύποπτες για τις οποίες πρέπει να ανησυχεί η γυναίκα. Τα αποτελέσματα της βιοψίας συνήθως χρειάζονται 1-3 εβδομάδες.
Αν ληφθεί βιοψία υπάρχει πιθανότητα η γυναίκα τις επόμενες μέρες να δει λίγες σταγόνες αίμα. Μπορεί να υπάρχει ένα καφέ υλικό μαζί με το αίμα στο εσώρουχο τις επόμενες 2-4 ημέρες. Αυτό δεν είναι ιστός. Είναι ένα υγρό που χρησιμοποιήθηκε στην κολποσκόπηση για να ελέγξει μικροαιμορραγία, από τη βιοψία, και ονομάζεται 'Monsel'.
Είναι δυνατόν να υπάρξει ένα μαύρο υλικό. Αυτό στην περίπτωση που χρησιμοποιείται 'νιτρικό άλας' αντί για 'Monsel'.
Πρέπει να αποφευχθούν οι σεξουαλικές επαφές για 10-12 μέρες. Να μην χρησιμοποιηθεί ταμπόν, κολπικές αλοιφές ή κολπικά υπόθετα αν δεν συστηθούν από τον θεράποντα ιατρό.
Υπάρχουν κάποια σημεία και συμπτώματα μετά την κολποσκόπηση τα οποία θα πρέπει να ανησυχήσουν την ασθενή, οπότε θα πρέπει να συμβουλευτεί τον θεράποντα ιατρό της:
• σε οποιαδήποτε βαριά αιμορραγία (βαρύτερη από το αίμα της κανονικής περιόδου)
• εάν δει ανοιχτό κόκκινο αίμα και δεν είναι σε περίοδο
• εάν δει κολπικά υγρά με έντονη δυσοσμία
• εάν έχει οποιοδήποτε οξύ κοιλιακό πόνο.

ΟΡΜΟΝΙΚΗ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ

ΟΡΜΟΝΙΚΗ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ

Η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης αναφέρεται στη χρήση ορμονών
(προγεστερόνης και οιστρογόνων) μετά την εμμηνόπαυση .
Τα επίπεδα των οιστρογόνων πέφτουν κατά την εμμηνόπαυση , προκαλώντας τα γνωστά συμπτώματα των εξάψεων και της κολπικής ξηρότητας. Επιπρόσθετα , τα μειωμένα, επίπεδα οιστρογόνων θεωρείται ότι αυξάνουν τον κίνδυνο μιας γυναίκας για οστεοπόρωση και καρδιαγγειακή νόσο μετά την εμμηνόπαυση. Η χρήση ορμονικών σκευασμάτων υποκατάστασης έχει σαν στόχο την ανακούφιση από όλες αυτές τις καταστάσεις.
Τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη μπορούν να διεγείρουν τα κύτταρα του μαστού σε υπερπλασία. Τα υπερπλαστικά κύτταρα είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν τις γενετικές βλάβες που θα οδηγήσουν σε καρκίνο. Επιπλέον, οι ορμόνες αυτές μπορούν να διεγείρουν την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων που έχουν ήδη αναπτυχθεί.
Για το λόγο αυτό, μία από τις σκέψεις μας για τις γυναίκες που ενδιαφέρονται να πάρουν ορμονική υποκατάσταση είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου μαστού.
Τις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με της σχέση Θ.ΟΥ. και καρκίνου του μαστού μας την έδωσε μια μεγάλη κλινική μελέτη , η WHI , παρά τον άστοχο σχεδιασμό της. Μεταξύ των άλλων , η μελέτη αυτή διερεύνησε κατά πόσο οι γυναίκες που λαμβάνουν Θ.Ο.Υ διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για καρκίνο του μαστού σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες .Τα αρχικά αποτελέσματα φάνηκαν ιδιαίτερα ανησυχητικά. Μετά όμως από καλύτερη ανάλυση της μελέτης WHI και τη συνδρομή και άλλων μελετών από τον ευρωπαϊκό χώρο αυτή την φορά , έχουμε καταλήξει στα εξής συμπεράσματα :
-8 στις 10.000 γυναίκες τον χρόνο θα αναπτύξουν καρκίνο του μαστού εξαιτίας της συνεχούς χρήσης οιστρογόνων – προγεστερόνης .Ο κίνδυνος είναι μικρότερος για γυναίκες γύρω στα 50 από τις γυναίκες μετά τα 60 χρόνια της ζωής τους.
-Η χρήση μόνο οιστρογόνων δεν αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού.
Όμως μόνο οι γυναίκες που έχουν αφαιρέσει τη μήτρα τους μπορούν να λάβουν μόνο οιστρογόνα (χωρίς προγεστερόνη)
-Όλες οι μελέτες δείχνουν ότι η μέγιστη αύξηση του κινδύνου εμφανίζεται σε γυναίκες που κάνουν χρήση ορμονών για πάνω από 4 με 5 χρόνια.
-Ο κίνδυνος για καρκίνο του μαστού που σχετίζεται με Θ.Ο.Υ μειώνεται αφού η γυναίκα σταματήσει τη χρήση των ορμονικών σκευασμάτων, ακόμα και αν τα λάμβανε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σε μία μελέτη , ο κίνδυνος καρκίνου του μαστού σε γυναίκες που έχουν σταματήσει την Θ.Ο.Υ για περισσότερο από 5 χρόνια ήταν ο ίδιος όπως και στις γυναίκες που δεν είχαν λάβει ποτέ Θ.Ο.Υ.
Συμπερασματικά, η Θεραπεία Ορμονικής Υποκατάστασης είναι μια ασφαλής βραχυχρόνια θεραπεία (για λιγότερο από 5 χρόνια, ιδανικά για λιγότερο από 2 χρόνια) αφού βέβαια ληφθούν υπόψη οι εξατομικευμένοι παράγοντες κινδύνου.
Οι γυναίκες που έχουν αφαιρέσει την μήτρα τους μπορούν να λάβουν μόνο οιστρογόνα που δεν φαίνεται να αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού.

ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΠΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ

ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΠΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ

Πολλά ζευγάρια συχνά συμβουλεύονται γιατρό σχετικά με το δυναμικό γονιμότητάς τους. Κάποια από αυτά τα ζευγάρια αναζητούν αυτήν την πληροφορία πριν ακόμη επιχειρήσουν εγκυμοσύνη ή πριν περάσει ο χρόνος προσπαθειών ώστε να τεθεί ζήτημα υπογονιμότητας.
Αρχικά, πρέπει να ενημερώσουμε τα ζευγάρια για την «συνήθη» γονιμότητα.. Η πιθανότητα σύλληψης σε κάθε κύκλο για ένα ζευγάρι ανέρχεται στο 25% ενώ η πιθανότητα σύλληψης που θα οδηγήσει στη γέννηση υγιούς μωρού είναι λίγο μικρότερη, γύρω στο 22%. Τα νούμερα αυτά ακούγονται χαμηλά., ειδικά στις νοτιοευρωπαϊκές κουλτούρες, όπου ο γάμος «οφείλει» να οδηγήσει άμεσα σε εγκυμοσύνη. Σαφώς, βέβαια, η πιθανότητα αυτή λειτουργεί αθροιστικά. Έτσι, οι περισσότερες εγκυμοσύνες συμβαίνουν κατά την διάρκεια των πρώτων έξι μηνών με επαφές στη γόνιμη φάση. Μετά από δώδεκα μήνες επαφών, περίπου το 85% των ζευγαριών θα επιτύχει εγκυμοσύνη, ενώ κατά την διάρκεια των επόμενων 36 μηνών, περίπου το 50% των εναπομεινάντων ζευγαριών θα επιτύχει εγκυμοσύνη με φυσικό τρόπο.
Οι δύο πιο σημαντικές πληροφορίες που θα δώσουμε στο ζευγάρι που ξεκινάει προσπάθειες εγκυμοσύνης (και που δεν έχει στο ιστορικό κάποιο στοιχείο που να εγείρει υποψία υπογονιμότητας) είναι η γόνιμη περίοδος και η συχνότητα των επαφών. Μέσα σε κάθε κύκλο της γυναίκας, το γόνιμο διάστημα εκτείνεται περίπου πέντε μέρες πριν την ωορρηξία έως και την ημέρα της ωορρηξίας. Η υψηλότερη πιθανότητα φαίνεται ότι επιτυγχάνεται όταν η επαφή συμβαίνει μία με δύο μέρες πριν την ωορρηξία, ενώ μετά την ωορρηξία η πιθανότητα σύλληψης πρακτικά μηδενίζεται. Τα δεδομένα αυτά επηρεάζονται βέβαια και από την ποιότητα του σπέρματος. Η ποιότητα αυτή όσον αφορά την κινητικότητα, την μορφολογία και τον συνολικό αριθμό σπερματοζωαρίων φτάνει το μέγιστό της μετά από απουσία εκσπερμάτισης για δύο με τρεις μέρες. Αν και έχει υπολογιστεί ότι υψηλότερους δείκτες εγκυμοσύνης επιτυγχάνουν ζευγάρια που έχουν επαφές κάθε μία ή δύο μέρες, με βάση αυτά που αναφέραμε παραπάνω τακτικές επαφές δύο με τρεις φορές την εβδομάδα ξεκινώντας σύντομα μετά το τέλος της περιόδου (μέχρι και την ωορρηξία) εξασφαλίζουν ότι και η επαφή θα γίνει μέσα στη γόνιμη περίοδο και η ποιότητα του σπέρματος θα είναι η καλύτερη δυνατή.
Η αμέσως επόμενη ερώτηση που δημιουργείται είναι πότε συμβαίνει αυτή η περίφημη ωορρηξία. Η ωορρηξία, λοιπόν, γίνεται 14 ημέρες πριν την ΕΠΟΜΕΝΗ περίοδο. Δηλαδή, σε μία γυναίκα με περίοδο κάθε 27 ημέρες, η ωορρηξία γίνεται 13 ημέρες μετά την πρώτη ημέρα περιόδου (27 – 14 = 13), ενώ αν η περίοδος έρχεται κάθε 30 ημέρες, η ωορρηξία συμβαίνει την 16η ημέρα από την αρχή της περιόδου (30 -14 = 16) κ.ο.κ. Για τις γυναίκες χωρίς τόσο σταθερό κύκλο, κυκλοφορούν στο εμπόριο ταινίες που «προβλέπουν» στα ούρα την ωορρηξία 24 με 36 ώρες πριν. Η διαδικασία γίνεται στο σπίτι εύκολα και είναι παρόμοια με το test κύησης ούρων. Εδώ, πρέπει να σημειώσουμε ότι αν μία γυναίκα έχει περίοδο κάθε 35 μέρες και πάνω ή λιγότερο από 24-25 ημέρες, είναι πιθανόν να μην έχει ωορρηξία, κάτι που απαιτεί διερεύνηση.
Από τους παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, το κάπνισμα επηρεάζει αρνητικά τις πιθανότητες σύλληψης, ενώ η αρνητική αυτή επίδραση αντιστρέφεται σε πολύ μεγάλο βαθμό ένα έτος μετά την διακοπή του καπνίσματος. Μελέτες έχουν δείξει επίσης ότι οι γυναίκες που κάνουν μέτρια έως βαριά χρήση αλκοόλ τείνουν να επιτυγχάνουν εγκυμοσύνη σε μεγαλύτερο διάστημα και έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να μπουν σε διερεύνηση λόγω υπογονιμότητας. Όσον αφορά στην κατανάλωση καφέ κάποιες μελέτες έχουν δείξει ότι έχει αρνητική επίδραση ενώ κάποιες άλλες δεν κατάφεραν να το αποδείξουν. Φαίνεται ότι η γονιμότητα δεν επηρεάζεται από τη λήψη καφεΐνης λιγότερης από 250 mg την ημέρα. Έτσι, γυναίκες που προσπαθούν να επιτύχουν εγκυμοσύνη μπορούν να καταναλώνουν μία με δύο κούπες καφέ την ημέρα, χωρίς να επηρεάζεται η ικανότητά τους για σύλληψη. Δεν υπάρχουν ενδείξεις που να συστήνουν μείωση της κατανάλωσης καφέ στους άντρες.
Τέλος, πολλές μελέτες έχουν αποδείξει ότι το στρες μπορεί να προκαλέσει υπογονιμότητα, ενώ η διάγνωση της υπογονιμότητας με τη σειρά της αυξάνει το στρες, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο. Στη γυναίκα, οι ορμόνες του στρες επηρεάζουν τον κύκλο σε όλα του τα επίπεδα.